افراد کمال‌گرا و بهینه نگر؛
افرادی که همیشه به دنبال بی‌نقص‌ترین و عالی‌ترین‌ها هستند و به محض اینکه متوجه شوند رسیدن به نمره بیست برایشان ممکن نیست سرجلسه امتحان شرکت نمی‌کنند،
جزو غیر مناسب‌تیرین آدم‌ها برای دوستی و کار شراکتی هستند.
البته عالی بودن و بهترین‌ها را خواستن نه تنها بد نیست بلکه برای کسی که می‌خواهد والا باشد یک ضرورت است.
اما اینکه انسان به خاطر بی‌نقص بودن بخش زیادی از اعتبار و زحمت و عمر و هزینه خود و اطرافیانش را قربانی کند،
این نشان‌دهنده وجود مشکلی عمیق در بخش شناختی وجود فرد است و می‌تواتد ضرر و زیان فراوانی را برای او و اطرافیانش به ارمغان آورد.
در زندگی کار با آدم‌هایی مناسب است که واقع‌بین و بهینه نگرند.
"بهینه نگر یعنی ضمن درک واقعیت سعی می‌کنند بهترین نتیجه را از منابع موجود بدست آورند.
